Vannacht onrustig. Om 24.00 uur, 1.00 uur en 3.QO.uur veel geschoten met zwaar geschut. Geen H.Mis of H.Communie.
De voormiddag is zeer kalm. Het been van de Heer Schaberg doet veel pijn, is erg stijf.
Half 12 hevige beschieting van de grote dorpstoren. De knechts zagen de grote steenbrokken eraf vliegen. Maar de toren staat er nog!
Veel ramen zijn gisteren met platen en latten dichtgespijkerd, daar er telkens Duitsers doorkomen.
Lekken in de gang van de Kweekschool, tegenover het godsdienstlokaal. Het water loopt er door naar beneden. (Een voltreffer in dak en voormuur). Grote klas en lokalen nog intakt. Duitsers op de boerderij vroegen om melk. Graad zei: “Ga je gang!”, wijzend op de koeien. Ze vertrokken weer onverrichterzake. Over drie of vier dagen zou de Krieg uit zijn, dachten ze.
Eindhoven, Eersel, Oerle, Best (?) bevrijd, men kan de Engelsen iedere dag verwachten.
Nu en dan zien we, dat een dode soldat (Duitser) op brancard wordt weggedragen (begraven in de akker).
Vandaag is de commandant van de Duitsers nergens te vinden. Gewond? Weg? 16.30 uur. In de kelder zijn we aan het voorlezen uit het boek: “Nadat ik Christen was”, van Jörgensen. Opeens een stem aan het luik in de vleeskelder:”Hallo! Hier dokter Scholman! Ik heb gehoord, dat hier een gewonde is. Waar kan die zijn? Eigenlijk kwam Z.Ed. alleen maar kijken, hoe het nog met de zusters was.
Tussen al de bedrijven door heeft de Zeereerwaarde Moeder met het oog gericht op de wijnflessen ons een glas wijn beloofd, als we ongedeerd uit de kelder komen!
Ik snak ernaar, om van kelderrat weer een bovenaards wezen te worden! Het regent erg; alles ligt stuk en kapot en open en wordt drijfnat.
De plafonds vallen af, geheel doorweekt, bedden erg nat – nu en dan nemen ze het water op, maar het helpt niets.
De kom yan het dorp moet vandaag binnen enkele uren (vóór 15.00 uur) ontruimen in de stromende regen. Gasthuis mag blijven. .
Voltreffers op de dorpskerk. ‘n Begin van brand is er geblust.
De Duitse troepen hebben opdracht, hier in Nederland zoveel mogelijk te stelen. Er heersen treurige toestanden, soms 140 mensen op één boerderij!
Best is nog steeds in handen van de Duitsers. Engelse patrouilles voor het kanaal schieten op een 500 meter afstand van ons. Wij krijgen de indruk dat het nog lang zal duren. Het moet de Engelsen aan het verstand
gebracht worden, dat het zó niet moet. De dokter is tot Best geweest, om te horen hoe het met zijn collega’s was, heeft nog gewonden geholpen, die “niet goed verbonden” waren. Alles bij elkaar ziet het er nog niet zo rooskleurig uit. Kanonnen komen op de Markt. De dokter heeft al 26 voltreffers op ons huis geteld.