De voormiddag was abnormaal rustig. We hebben nauwelijks een schot gehoord. Het reglement was weer evenals de vorige dagen: Campo en Dampo. Frater van Cuijk, die in de buurt zijn geëvacueerde familie was gaan opzoeken, bracht een souveniertje van de parachutisten mee: een doosje, waarin voedingsmiddelen gezeten hadden (suiker, kauwgom) het was afkomstig uit Chicago. ’s Namiddags tegen drie uur begon enige vliegtuig activiteit. Tegen zes uur een prachtige formatie, laag over komende transporvliegtuigen, richting Nijmegen dat door de geallieerden reeds bereikt schijnt te zijn. Het nieuws dat P. Meyer ons ’s avonds in de Cloitre kwam vertellen was tamelijk schaars. We zijn maar bang dat het grote leger ons voorbij zal trekken, zodat we in zogenaamd Kessel of zak komen te zitten. Dan kan het nog even duren eer we bevrijd zijn. Na het avondgebed beveelt ons pater overste de feesteling van morgen in de gebeden aan.