Op 2 Oct. 1944 werd de Kerk van Oirschot in brand geschoten; ’s morgens zag ik door een verrekijker dat de toren reeds lelijk gehavend was en groote stofwolken stegen er bij iederen granaat, die insloeg, uit op. Om kwart voor een, zag ik buiten, dat het dak van de kerk brandde, groote hooge vlammen stegen er uit op , toen ik ongeveer 1 ½ uur naar Oirschot reed, zag ik onderweg, dat na de inslag van een granaat de bovenste gedeelte van den toren omlaag stortte, een ontzaglijke stofwolk steeg omhoog en het was alsof het bovenste gedeelte een halve slag omdraaide, en zoo viel de reus, nadat hij eeuwenlang de trots was geweest van de Kempen.
Ik ging naar Oirschot en zag hoe de Kerk, helemaal uitbrandde. Ik ging naar de pastoor van Oirschot en condoleerde hem met het verlies van de schoone koorbanken en het afbranden van de kerk, terwijl ik bij hem was, werd er druk gemitrailleerd door de Engelschen op Oirschot, zoodat we , uit voorzichtigheid naar den kelder moesten, toen het voorbij was, ging ik terug met pater Erkens van de Monfortanen, die gedurende de 5 weken mijn assistent was, deze moest enkele keeren dekking zoeken voor het mitrailleur-vuur
De kerk in Oirschot in brand geschoten
