Engelbewaarders

H.H.Engelbewaarders beschermt ons en bidt voor ons!

Vannacht veel geschoten, ook heel de morgen. De kapel heeft er weer een paar voltreffers bij. Mijnheer de Rector begint met biecht horen in de stoomkelder van 16.30 uur tot 17.30 uur. Voor de gezonden op maandag, dinsdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, telkens 1/5 van de communiteit. Woensdag voor de zieken.

Deze avond zijn de ijzeren spijlen uit de kelder van de Rector gebikt (vóór het raampje). Zijn Eeerwaarde is bang, dat er iets zal gebeuren en dat hij er dan niet uit kan komen.

Het is een ontzettende dag geweest. Heel de morgen beukten de projektielen op de hoge toren van de Parochiekerk. Deze Gotische kerk is zeer mooi. Ze heeft ook kostbare antieke meubelen; voornamelijk de koorbanken met hun vele beelden en houtsnijwerk zijn om hun grote artistieke waarde zeer beroemd. Maar wat is er ter wereld, dat de oorlog zou ontzien? De vier grote klokken waren al enige jaren geleden door de Duitsers geroofd om tot bommen en ander oorlogstuig versmolten te worden. Vandaag zouden de geallieerden een einde maken aan da glorieuze kerk zelf, met al haar kostbaarheden Zoals ik zei: reeds geheel de nacht en de voormiddag werden zware projektielen afgeschoten op de kerk en de toren; na de middag vloog de kerk in brand en even vóór 14.30 uur stortte de hoge toren met donderend geraas ineen! Het gaf een geweldige schok, die in onze kelder als een hevige donderslag bleef narommelen. Het mooie eeuwenoude gebouw, waaraan meerdere geslachten hun beste gaven en krachten hadden gewijd, het lag in puin, en al zijn kostbaarheden gingen op in de vlammen: de koorbanken, de preek­ stoel, het fijn gesneden koorhek – alles ging verloren! Enkele kleine onderdelen zijn nog met levensgevaar uit de vlammen gered; ze staan al jaren bij ons op de zolder en zullen misschien(?) nog kunnen dienen, als de kerk geheel hersteld is. (nu echter, 1950 , bouwt men al vijf jaar aan dat herstel, maar het is nog ver van zijn voltooiing!).

Op diezelfde verschrikkelijke dag, toen de schok om het verlies van de grote St.Pieterskerk nog natrilde in onze harten, begon men omstreeks 16.30 uur met de beschieting van onze kloosterkerk met haar vier torenspitsen. Natuurlijk kregen daarbij ook de aangrenzende en omliggende gebouwen weer menige voltreffer. Opeens klonk weer de angstkreet: “Brand!” door onze kelder. Het huis van Brekelmans en het daaraan gebouwde huis was door de beschieting in brand geraakt. Het stond recht tegenover ons klooster aan de zuidkant van de Koestraat• en wij liepen nu groot gevaar, dat de brand naar ons zou overslaan. Wat hebben we gebeden!! Wat hebben we ons vol vertrouwen tot God gewend, dat Hij ons zou sparen!!

Het was niet tevergeefs. Omstreeks 22.00 uur à 22.30 uur was de brand uitgewoed; van het huis was niets over dan een stuk muur.

De familie Brekelmans was, evenals bijna alle bewoners van de kom der gem.eente, niet in het dorp, toen de brand uitbrak. Zij waren naar Berkel geëvacueerd; alleen Peter was in de buurt en meende van daaruit te zien, dat het klooster in brand stond, terwijl het hun eigen huis was!

In de avond waren hier nog twee doktoren met verpleegsters geweest, die poolshoogte kwamen nemen, waar de brand was en of er hulp voor ons nodig was.

Comments are closed.