Duitsers aan de deur

Een rustige nacht. Midden in de nacht komen aan de voordeur twee Duitsers met de opmerking: “Och, wonen hier nog mensen!” Wat was de bedoeling??

Ze vroegen de weg naar Middelbeers, ook vroegen ze om een geestelijke.

Deze is niet ontboden, verder om koffie en eten. Dit laatste kon Sr. Honorine midden in de nacht niet bekomen. Ze dropen weer af. De hele dag komen de Duitsers van alles halen. Buiten schieten ze vaak en zwaar. Op de voormiddag is het biechthoren bij de Zeereerw. Heer Pastoor. Er wordt veel geschoten.

Onder het middageten komen de Duitsers drie spreekkamers opeisen en het torentje rechts vóór in de kapel. Het wordt helaas een uitkijkpost. Het schieten met zwaar geschut en mitrailleurs is niet van de lucht.

Om 15.30 uur worden de citories met Ons Heer uit de kapel gebracht en in de kluis geplaatst. Om ongeveer 16.30 uur zaten we aan tafel: een hevige granaatontploffing, op verschillende plaatsen bij ons ingeslagen. Het rookt!

1o  Een groot gat in het dak van de nieuwe slaapzaal van de kinderen. Het plafond is als doorzeefd, een radiator van de warmwaterverwarming stukgeslagen (bij cel van Sr. Immaculata), waardoor het water met kracht naar buiten stroomt; een zware kruitdamp hangt er. Gaten in het plafond en de vloer daaronder: studieklas  Ulo en vooral handenarbeidatelier stroomt vol water. Er wordt haastig gedweild en geschept. Harrie (knecht) ontboden om de kranen van de verwarming zó te bewerken, dat het water beneden wegstroomt. Ze laten niet het water onder het keukentje van de kweekschool en de gymzaal weglopen. Veel scherven liggen er.

2o  Een groot gat in het dak van de gymzaal, ook een radiator stuk, puin, kruitdamp, overstroming enz.

3o Een groot gat in de ringmuur om de tuin bij het kerkhof van het dorp.

4o Een groot gat in het muurtje bij de bijkeuken; de cokes ligt overal verspreid.

Verder op allerlei plaatsen scherven, ruiten stuk enz.

‘s Avonds hebben we gezamenlijk in de schuilplaatsen de          Metten gebeden in Onze Vaders, meditatie gehouden. Daarna avondmaal in de refter en avondgebed.

Onder de Metten,op de refter, werd de Zeereerwaarde Moeder geroepen. Een Duitser stond in de waranda. Hij vroeg, of de Zeereerwaarde Moeder de Krieg niet kon beëindigen. Hij kwam om wat troost!

Ze schieten nog zwaar. Dit zijn de eerste schoten van de geallieerden en het zal blijken, dat het niet de laatste zijn.       . Niemand mag boven gaan slapen; ik ga weer naar onze strozak in de appelkelder, met habijt en schoenen (die hebben we nu allemaal aan), voile op, scapulier aan!

Het krekeltje sjierpt aanhoudend – ‘t is er rumoeriger, doordat er meerdere zusters komen. Sr.Arnolda slaapt naast me en kruipt vier maal in een nacht over mijn hoofd heen en weer terug om naar de W.C. te gaan (een “stoel”).

Comments are closed.