Han is jarig: 7 jaar! Manneke, volgend jaar beter, maar de herinnering aan deze verjaardag moet voor je geheele leven blijvend zijn: Hollander in hart en nieren! Ik ben bijtijds op, om met hem en Tineke naar de Paters naar de H.Mis te gaan, maar nog juist zie ik
de laatste auto’s ’t erf afrijden. Hoerah, ze zijn vertrokken! Maar eigenlijk is ’t maar ’n verhuizing, want nu zijn er Hedel en de Krukkert weer goed mee. Enkele boerderijen blijven hier echter nog door de Duitschers bezet. Tijdens de H.Mis hooren we een kort, maar heftig mitrailleurgevecht, dichtbij. ’s Middags komt Frans feliciteren en de fam. Smits en Kemps tracteert ons op appelbeignets, Hans gekozen lekkernijtje! ’t Is heerlijk. We gaan nog even naar ’t paard bij Habraken kijken en zien tusschen hun en ons een licht geschut, zeer verdekt opgesteld staan. ’t Is anders betrekkelijk rustig aan onze kant. Af en toe hooren we ’t geschut van over ’t kanaal in ’t dorp of ernaast knallen, maar ’t kan ons hier nog niet bereiken. In ’t dorp moeten Jef Timmer en nog enkele anderen hun huis uit, terwijl ’t geschut op ’t Sportpark met bemanning ineens verdwenen is. Menschen uit Spoordonk vertellen dat er in Tilburg hongersnood is en denken ’t ergste van den toestand, nu al ’t materiaal aan dien kant van ’t dorp is terecht gekomen. ’t Lijkt inderdaad een terugtrekking, maar dan toch maar een van 1 ½ – 2 km. In de lucht is nu vlak boven ons ook minder activiteit, zonder te kunnen zeggen, dat het op de een of andere plaats heel erg is. In ’t dorp komen ook minder granaten terecht, hoewel ’t daar natuurlijk nog steeds levensgevaarlijk blijft. ’t Gasthuis brengt zijn liggende patiënten naar de Paters over.
