Een prachtige Hoogmis; met Te Deum en Wilhelmus, dat door de celebrant dapper werd meegezongen. Naar de Hoogmis werden alle inboorlingen voor het huis verzameld, waar pater overste plechtig de Nederlandse driekleur hees. Daarbij hoorde natuurlijk een daverende toespraak. Ondertussen kwamen de Engelsen de zwartrokken wat van dichterbij bekijken; al spoedig was het ijs gebroken en vanaf heden smaakte de eigen teelt niet meer. De ene sensatie volgde op de andere, een stuk wei achter het huis werd tot vliegveld gevorderd, er landen vier toestellen. Al spoedig krijgen we inkwartiering, zelfs de gang liggen stampvol. Druppelsgewijs vertrekken de zieken, en de zusters beginnen het huis te ontsmetten, Gelukkig zorgen de Engelse voor een insectenpoeder. Na enkele dagen waren alle confraters in de omliggende dorpen ook bevrijd en pas na 3 november waren we weer allen bij elkaar.
Voor wat hoort wat, al aanstonds toen onze eerste gasten waren ingekwartierd kwam er witbrood op tafel, al spoedig volgden vlees en vis. Wij van onze kant leverden een tegenprestatie in de vorm van een gezellige avond die we de troepen aangeboden; nog vele van deze avondjes zouden volgen. In grote lijnen verliep zulks aldus: pater Gondry stak een speech af; dan trad de soos op, stel solisten, de schola onder leiding van pater overste, herdenking van de gesneuvelden, Wilhelmus tenslotte God save thee King met de speech van pater overste en de majoor. Na het eerste avondje traden ook de Engelse gewoonlijk op. Een aangename verrassing was voor ons het plotselinge en geheel onverwacht bezoek van een van onze Canadese paters, pater Latour, aalmoezenier in het Canadese leger, nadien is hij nog vele malen hier geweest, en nooit vergat hij voor de scholastieken een verrassing mee te brengen. In deze tijd komen ook de verschrikkelijke V1 wapens over, die ons heel wat angst hebben bezorgd.
