De brug is nog niet gesprongen vannacht, maar wel ben ik meerdere keeren wakker geworden van ’t dreunen van geschut. Op de weg is ook meer verkeer geweest dan de andere nachten. En ’t duurt niet lang meer, of we hooren ook weer vliegtuigen. We krijgen inderdaad de overtuiging dat de Amerikanen naderen. In de hei laten ze alle munitie ontploffen, ontzettende knallen af en toe, ’t kost weer heel wat ruiten. Ook de kinderen raken meer aan de ontploffingen gewend.
± 10 uur. Er komt weer een soldaat om een auto, motor of fiets. Hij wil de garage zien en gelukkig is alles schoon leeg, dus hij trekt af. [de auto is eerder die dag meegenomen, red.]
± 1 uur Frans komt van practijk thuis, maar….. loopende! Hij moest zijn motor afgeven op Spoordonk. Al zijn papieren en zijn praten helpen niets. Maar toch zijn het verliezen waar je gauw overheen komt, want je hoort het geschut steeds dichterbij komen en voortdurend cirkelen vliegtuigen. Je voelt de gevaren grooter worden, ook de zorg om allen behouden te blijven en je komt daardoor tot de conclusie: laat die auto, en die motor maar, voor mijn part nog meer erbij, als we zelf maar behouden blijven. Er komen ook weer 6 kanonnen voorbij. Even later hooren wij, dat ze bij de bruggen in stelling worden gebracht, en we zien vanuit huis ook duidelijk de drukte die er op de kanaaldijk is. Dan komt de tijding, dat 50 burgers mee moeten helpen en we zien ook inderdaad burgers verschijnen; maar wat bij luchtalarm niet lukt, lukt nu wel, n.l. de straat is ineens geheel schoon, want ze halen maar gewoon op! De spanning begint weer grooter te worden. Zal er bij Oirschot gevochten worden?
± 5 uur vliegen er weer 5 à 6 vliegtuigen recht boven ’t kanaal; in de richting Tilburg zien we ze duiken en hooren ’t schieten. Het huis dendert van voortdurend geschut. In de kelder hebben we nu ook maatregelen genomen.
