Zusters Franciscanessen/ Sr. Edeltrudis

Recollectiedag tot aan het middageten. H.Mis en H.Communie. Er wordt weinig geschoten. We gaan weer veel naar de begane grond: gang, refter enz. De verveling doet zich gevoelen. Er zitten veel muizen in de kelder;

‘s nachts erg lastig! We eten ‘s middags één gerecht: of stamp, of soep, maar zeer krachtig toebereid, daarna appelmoes en fruit.

In het huis hebben we veel waterschade. Het regent veel en al dat water stroomt door de gaten, vooral van de platte daken, naar binnen; dat dringt door de zolder, plafond en volgende vloer en plafond door. Iedere dag gaan de zusters dweilen.

Vanmiddag, toen de knechts op de boerderij waren, hadden de Duitsers een varken en touw om de poot gebonden om het weg te slepen. Ze konden het nog juist verhinderen. De varkens liepen buiten; ze zijn nu binnen gebracht.

Om ongeveer 17.00 uur bezoek van twee jongens uit Oisterwijk. Daar werd verteld, dat het Moederhuis verbrand was. Ze zijn door het gat in de ringmuur binnengestapt. Op 16 september is in Oisterwijk een munitietrein in brand geschoten: 26 huizen verbrand, plafond van de school van de Lind omlaag, ook nog schade in huis. Op Catharinenberg is Rustoord (verwaarloosde kinderen) ondergebracht en nog enkele huishoudens, die geen onderdak meer hadden.

De directeur van de waterleiding is geweest: Best bevrijd! De Engelse tanks aan deze kant van de overweg. Middelbeers vrij. Het stationsemplacement van Den Bosch door de Duitsers vernield. De directeur dacht ons wel aan water te kunnen helpen, maar we durven het niet, va wege de lekken in de leiding, die er kunnen zijn (door de granaatscherven).

In de Notel worden loopgraven aangelegd. Weer worden er jongens opgepikt om te gaan graven. Maar ze mogen weer terug naar huis.

H.H.Engelbewaarders beschermt ons en bidt voor ons!

Vannacht veel geschoten, ook heel de morgen. De kapel heeft er weer een paar voltreffers bij. Mijnheer de Rector begint met biecht horen in de stoomkelder van 16.30 uur tot 17.30 uur. Voor de gezonden op maandag, dinsdag, donderdag, vrijdag, zaterdag, telkens 1/5 van de communiteit. Woensdag voor de zieken.

Deze avond zijn de ijzeren spijlen uit de kelder van de Rector gebikt (vóór het raampje). Zijn Eeerwaarde is bang, dat er iets zal gebeuren en dat hij er dan niet uit kan komen.

Het is een ontzettende dag geweest. Heel de morgen beukten de projektielen op de hoge toren van de Parochiekerk. Deze Gotische kerk is zeer mooi. Ze heeft ook kostbare antieke meubelen; voornamelijk de koorbanken met hun vele beelden en houtsnijwerk zijn om hun grote artistieke waarde zeer beroemd. Maar wat is er ter wereld, dat de oorlog zou ontzien? De vier grote klokken waren al enige jaren geleden door de Duitsers geroofd om tot bommen en ander oorlogstuig versmolten te worden. Vandaag zouden de geallieerden een einde maken aan da glorieuze kerk zelf, met al haar kostbaarheden Zoals ik zei: reeds geheel de nacht en de voormiddag werden zware projektielen afgeschoten op de kerk en de toren; na de middag vloog de kerk in brand en even vóór 14.30 uur stortte de hoge toren met donderend geraas ineen! Het gaf een geweldige schok, die in onze kelder als een hevige donderslag bleef narommelen. Het mooie eeuwenoude gebouw, waaraan meerdere geslachten hun beste gaven en krachten hadden gewijd, het lag in puin, en al zijn kostbaarheden gingen op in de vlammen: de koorbanken, de preek­ stoel, het fijn gesneden koorhek – alles ging verloren! Enkele kleine onderdelen zijn nog met levensgevaar uit de vlammen gered; ze staan al jaren bij ons op de zolder en zullen misschien(?) nog kunnen dienen, als de kerk geheel hersteld is. (nu echter, 1950 , bouwt men al vijf jaar aan dat herstel, maar het is nog ver van zijn voltooiing!).

Op diezelfde verschrikkelijke dag, toen de schok om het verlies van de grote St.Pieterskerk nog natrilde in onze harten, begon men omstreeks 16.30 uur met de beschieting van onze kloosterkerk met haar vier torenspitsen. Natuurlijk kregen daarbij ook de aangrenzende en omliggende gebouwen weer menige voltreffer. Opeens klonk weer de angstkreet: “Brand!” door onze kelder. Het huis van Brekelmans en het daaraan gebouwde huis was door de beschieting in brand geraakt. Het stond recht tegenover ons klooster aan de zuidkant van de Koestraat• en wij liepen nu groot gevaar, dat de brand naar ons zou overslaan. Wat hebben we gebeden!! Wat hebben we ons vol vertrouwen tot God gewend, dat Hij ons zou sparen!!

Het was niet tevergeefs. Omstreeks 22.00 uur à 22.30 uur was de brand uitgewoed; van het huis was niets over dan een stuk muur.

De familie Brekelmans was, evenals bijna alle bewoners van de kom der gem.eente, niet in het dorp, toen de brand uitbrak. Zij waren naar Berkel geëvacueerd; alleen Peter was in de buurt en meende van daaruit te zien, dat het klooster in brand stond, terwijl het hun eigen huis was!

In de avond waren hier nog twee doktoren met verpleegsters geweest, die poolshoogte kwamen nemen, waar de brand was en of er hulp voor ons nodig was.

Rustige nacht, maar weinig geslapen. H.Mis en H.Communie. Dr.Hagemeijer al om 9 uur hier. De Eerwaarde Moeder zegt ons een goede boterham te eten, want we konden het nog nodig hebben. Verder moesten we ons vluchtpak opzoeken. (Ee n pak met enkele verschoningen en zo, in geval we moesten vluchten) Aanstonds za. de Zeereerwaarde Moeder verder vertellen, wat er te doen is.

Boodschap van de Duitse commandant: de gezonde zusters moeten vertrekken in de richting Oisterwijk, Haaren, de zieke en oude zusters mogen blijven! In groepen van 10 gaan we met een vluchtpak en een pakje boterhammen op weg. We hebben ook allemaal een deken meegenomen. Onze groep is no.5: Moeder Floriberta, 7 novicen, 1 postulant en mijn persoontje (Sr.Edeltrudis). We hebben gelopen tot van Dal in Oisterwijk. In het begin met alle pakken in de hand; het was zwaar en we waren erg moe. We hebben drie Onze Vaders en Weesgegroeten gebeden ter ere van de Heilige Driekoningen. In Spoordonk kregen we een fiets en een kruiwagen voor onze pakken.

Iemand uit Oisterwijk kwam ons een brief brengen voor de Zeereerwaarde Moeder; deze hebben we direkt teruggestuurd om in Oisterwijk te vertellen, wat hier onderweg was.

Een gedeelte van de zusters heeft bij Mulder van Loon koffie gedronken, een ander deel bij Mulder van Es te Spoordonk, Sr.Heliodora op de pastorie van Mijnheer van Gestel enz. Langzamerhand kwamen uit Oisterwijk kruiwagens, handwagens, paard en wagen en Rode-Kruis-meisjes en mannen om ons te  helpen.

We werden zeer hartelijk op Catharinenberg ontvangen. Een gedeelte van de zusters is naar het klooster O.L.Vr .ter Linde gegaan. Ook het gasthuis is er gedeeltelijk.

Deo gratias! voor de goede reis!

Het was een zeer vermoeiende reis; we waren veel te zwaar belast voor zulk een lange tocht, verder nog veel regen en schieten onderweg! We hadden onze koormantels aan; alles zat dik onder het slijk.

Mère-Vicaire, Sr.Clementine + oude, gebrekkige en zieke zusters zijn in Oirschot achtergebleven. Ook de Rector en de knechts.

Hier in Oisterwijk zijn aangekomen: 97 zusters uit het Moederhuis (32 zusters uit het Moederhuis thuis gebleven) met de Zeereerwaarde Moeder, Sr.Louiza en Sr.Wulfrana. Vijf zusters van het Hof (5I Hofzusters in Oirschot gebleven), zes zusters van het Gasthuis. (Daarvan zijn er 13 naar het Lindeind gegaan en 6 van Oirschots gasthuis naar het Oisterwijkse gasthuis+ nog de ouden van dagen uit het Oirschots gasthuis) en 89 in Catharinenberg. Alles samen dus 108 zusters.

We hebben slaapplaatsen bij de zusters, verder op het zogenaamde “modern”, op de slaapzaal van de kinderen, enz., gedeeltelijk in een bed, op grond, op matrassen, enz.

Onze horloges bleken in Spoordonk en Oisterwijk ongeveer 1uur vóór te zijn. Zaterdag was de klok teruggezet, maar in Oirschot wisten we dat niet eens!

Feest van Onze H.Vader Franciscus!! Je weet niet, wat je ziet, zulk een versierde kapel! Het is een dag vol emotie’. Ik moet telkens huilen!

Een bezoek gebracht bij het Duitse Rode Kruis: gewonden, operatiezaal, laboratorium, enz. zijn ondergebracht in de gymzaal en aangrenzende klassen.

‘s Avonds geen licht. Een voltreffer op de P.N.E.M. Proberen aansluiting te krijgen op de Gelderse centrale.

Vannacht zijn hier de soldaten uit de school vertrokken. Het Duitse Rode Kruis is er nog . Veel gewonden zijn al weg. Het schieten in de verte houdt aan. Vanavond licht en water.

Heel de nacht in de verte zwaar geschut. (Zou het Oirschot zijn?)  Het moet daar, waar het te doen is, wel erg zijn. Tot nog toe sliepen we met vieren in de ziekenkamer van het pensionaat. Sr.Ignatia, Sr. Valentine, Sr.Immaculata en ik. We wassen ons om beurten aan de vaste wastafel!

Zeer rustige nacht en dag. De Canadezen zijn bij Tilburg teruggeslagen! In het hospitaal twee Tomny’s  overleden! Ik heb ze, in een papier gewikkeld, zien wegdragen.

Vanmiddag om 4 uur H.Mis door een Duitse Pater (Rode Kruis). Vanavond ontploffing van munitie in de bossen.

Gerucht: Binnenkort zal heel Nederland zonder gas, zonder water en zonder elektriciteit zijn. De hongersnood staat voor de deur.

Bericht ontvangen: De zusters van Mariënhof (Vught) konden deze week haar klooster weer betrekken.

Mijn bezigheid is: distributiebonnen knippen en opplakken. Ik maak een leergang voor Kennis der Natuur voor Sr.Clementia. Ik geef les aan de zusters van de Hoofdakte, aan de 4e cursus Kweekschool (Zuster+ externen) en aan een Mulo-B -candidate. (zuster).

Men zegt, dat morgen het Duitse Rode Kruis vertrekt. Zou het front korter bij komen?

Gisteravond hevig geschoten: tankslag! Waar? Nu weer rustig . Vandaag een brief van Mère-Vicaire en een bede om hulp! We waren blij te horen, dat allen het nog zo goed maakten.

Vanmorgen om 10 uur vertrek van Sr.Louisa, Sr.Gonsalva, Sr.Electa, Sr.Benvenutis, Sr.Hypolita, Sr.Juvenala en Sr.Severa naar Oirschot, te voet, onder geleide van het Rode Kruis van Oisterwijk, met een wagen om de pakken te dragen. Goede reis! De vraag is, of ze Oirschot binnen mogen!

Ik had  graag meegegaan!

Ze hebben ongehinderd de tocht volbracht, één keer gerust om een boterham te eten. Hartelijke ontvangst! De begeleiders hebben in Oirschot gegeten en zijn gepakt en gezakt teruggekomen: suiker, jam , rogge enz.

Pastoor de Vries is naar Oirschot geweest: alles uit zijn pastorie gestolen! Veel mensen gaan terug. Zusters en ouden van dagen van Oirschots gasthuis kunnen in het Oisterwijkse gasthuis niet blijven. Nieuw verblijf in een particulier huis.

Pastoor de Vries gaat terug naar Oirschot (d.w.z.Spoordonk – pastorie).

De Oirschotse zusters en ouden van dagen mogen weer in het gasthuis blijven. Ik slaap nu met Sr.Theogonia in de ziekenkaner van ‘t pensionaat.

Inkwartiering in de scholen. Kaarsenvordering

Kwartier maken voor 130 man. Ze komen vannacht of morgen . Overdag durven ze niet te reizen. Vanmorgen twee zusters van het gasthuis naar Oirschot onder begeleiding van het Rode Kruis. Ze moesten een “Ausweis” hebben, want er mocht niemand meer binnen!

Dit is waarschijnlijk een maatregel tegen spionage. Telkens als de Duitsers een ander kwartier hebben, worden ze weer beschoten!

Vandaag de sterfdag van Moe!

De teruggekomen Rode Kruis-mannen berichten, dat er in Oirschot veel geschoten wordt. Weer meer voltreffers op ons huis.

Geruchten: Tommy’s over het kanaal!  (Wilhelminakanaal).  Een groot Brits leger in Brabant!   We merken er niets van!!!

Vandaag per Rode Kruis een brief aan Pa geschreven . Gaten in de tuin gegraven. De Oisterwijkse mensen moeten evacueren of werken voor de Duitsers! Wat een geplaag!

Vannacht in de stromende regen zijn de Duitsers aangekomen. De evacués uit Best en Oirschot moeten uiterlijk zaterdag vertrekken. De zusters mogen blijven.

Vastgesteld: Zondag 29 oktober zal het hier in Oisterwijk Tijdelijke Professie zijn. De Eeuwige Professie is uitgesteld tot mei. De Kleding is 3 maanden uitgesteld.

De evacués hebben uitstel tot dinsdag . Misschien is dan alles wel van de baan!

De soldaten weer vertrokken. Ze kunnen hier geen verdedigingswerken maken. De gaten in de tuin staan al vol water!          

Vanavond gaan de Novicen in retraite: 16 personen. Pater Rector, een Capucijn, preekt ééns per dag en houdt bezoek en onderzoek.

Vandaag zijn twee meisjes uit Oirschot geweest en vertelden, dat Soeur Ubalda door granaten is getroffen en overleden is. Het moet woensdag al gebeurd zijn! Wat is het toch erg! “Nazareth” is zonder Sr .Ubalda  niet denkbaar!  Vandaag is het Rode Kruis naar Oirschot.

Het Rode Kruis is maar tot Spoordonk geweest; ze durfden niet verder, omdat het er in Oirschot zo spande (granaatvuur). Een brief meegebracht. Soeur Ubalda is dinsdagavond om ± 18.00 uur door granaatscherven getroffen (hoofd en bovenlijf) in de glazen novicengang. Ze was water gaan halen aan het pompje; de granaat kwam terecht op het stenen paadje bij de serre. Er waren nog veel zusters in de omgeving, maar niemand gewond. Direkt is ze de kelder ingedragen. Ze heeft de H.Olie ontvangen, maar leefde al niet meer.

Woensdag nacht om ± 1.00 uur is Sr. Theresia overleden. Mijnheer de Rector heeft een hartaandoening! . Een jonge, pas gewijde geestelijke, Mijnheer v.d.Heijden , verricht de H.Diensten bij de zusters. Men zou proberen beide zusters donderdag te begraven.

Ze doen nu alles weer in de kelder, want de laatste dagen sliepen er al verschillende zusters in de refter en zo.

Vandaag twee leerlingen van onze Kweek en Ulo hier geweest uit Oirschot. Ze vertelden, dat woensdag alle bewoners uit Oirschot moesten vertrekken, ook de zusters. Er is een nieuwe commandant en deze heeft dat aan de secretaris (waarnemend burgemeester) opgelegd. Hoe loopt dat af? En waar moeten onze zieke en oude zusters naar toe? Hoe kunnen ze weg? De Duitser kent geen genade! Als het moet, jaagt hij ze wel weg!

Nu wordt de toren van de Spoordonkse kerk beschoten! Vandaag begonnen: al twee voltreffers, één op de kerk en één op de pastorie!

De Carmelitessen van Oirschot zijn in Spoordonk,  pastorie; drie zijn er bij ons in de kelder. Eén was ziek en is op de kruiwagen gebracht op de dag, dat wij evacueerden.

Gisteren werd verteld, dat er hard gevochten werd bij de H.Eik; er is echter geen Engelsman te bekennen!

Het gerucht van Oirschots ontruiming is officieel bevestigd. Klooster “Nazareth” moet vóór woensdag ontruimen. Locoburgemeester Termeer is naar Haaren geweest, of ze daar terecht kunnen, want hij dacht, dat ze hier in Oisterwijk toch niet binnen mochten. Wat zal er van ons moederhuis geworden? Sint Jozef zorg!.

Sr.Wulfrana, Sr.Josephine en 3 Novicen naar Haaren om daar alles klaar te maken voor de ontvangst van de zusters uit Oirschot. Waarschijnlijk komen er ook hierheen. De novicen zouden dan op de zolder gaan slapen .

Geruchten: Offensief van de Engelsen naar Den Bosch van drie richtingen! Weg naar Oirschot ligt vol bomen en ligt onder vuur! De twee bruggetjes over de Stroom hier in Oisterwijk ondermijnd. Onze gedachten zijn heel de dag in Oirschot, wat er toch met die zieke mensen moet gebeuren!

Vanmorgen bericht ontvangen, dat de zusters niet behoeven te evacueren!

De commandant  is er  vandoor!  Er zijn maar 60  Duitsers meer in Oirschot!

Deo Gratias! Een zucht van verlichting!

 Deze morgen een Duitser hier, die zegt, dat ze ons niet meer kunnen “beschermen!”  (nog steeds die hoogmoedswaanzin bij een bijna verslagen volk !).

Alle kogels, die ons zullen treffen zullen Engelse kogels zijn! Ze moesten ons helaas verlaten! Wij denken er enigszins anders over!! Aan het ontbijt aankondiging, dat de bruggen opgeblazen worden. Ze deden hier, of dat niets was, want een Duitser had gezegd, dat het gebouw daardoor niet zou beschadigd worden, wel wat ruitenschade!! Het is er nog geen 25 meter vanaf! Weldra komt het bevel: binnen 10 minuten in de kelder!

Hevige knallen! Het is, of alles boven ons hoofd in puin valt! Dit moet herhaald worden, want de betonnen brug is niet volledig genoeg vernield. Zo tot 2 à 3 keer. Schouder aan schouder staan we in de kelder!

Vandaag bekend, dat Oirschot bevrijd is! We waren te angstig om blij te zijn; we namen het voor kennisgeving aan, hoopten, dat het waar was en wij ook spoedig aan de beurt waren!

Om 13.30 uur beschieting! Ik heb in de gang gestaan; eerst om 15.45·u ben ik de kelder in gegaan, toen werd het heviger.

Juist op tijd!

Uren aan één stuk beschieting van de toren en het klooster. Het was vreselijk angstig . Op een gegeven moment komt er nog een Duitser door de kelder met het smoesje, berichten te moeten overbrengen  van de brug  naar de toren. Hij was op de naaikamer, lag op zijn knieën door het raam te .gluren.

Vlak vóór de kelderopening opeens een donkerrode vlam,± 15 cm. hoog, ging op de stenen gauw uit! Zou die Duitser met een handgranaat gegooid hebben om brand te veroorzaken?

Ondertussen gaat de beschieting door! Geroep: De boerderij staat in brand! Het is niet te blussen! De knechts hebben het vee losgemaakt en weggedreven, de wei in; ze hebben gered, wat te redden was! De oude schoolbouw en ook de nieuwe staat in brand! Het is goed te zien, dat de Duitsers dit gedaan hebben door brandende voorwerpen door de ramen te werpen. In de nieuwe schoolbouw is het gauw geblust. In de oude gaat het moeilijker met emmers water en de glazenspuit! De novicen en jonge zusters en Rode Kruis maken zich zeer verdienstelijk.

Rond de Moergestelse weg en de brug veel branden, aangestoken door de Duitsers.(“De Engelsen hadden nog geen schot gelost, toen ze onze boerderij al zagen branden”, zeiden ze. Of het waar is?

Bij de Stroom staan Engelse tanks. Toen alles stevig brandde, hield het vuren op. De tanks waren weer terug naar Moergestel.

Pastoor en Dokter geroepen voor een bediening op de Moergestelse weg. Ze zijn niet teruggekomen.

De nacht doorgebracht in de oude studiekamer. We horen de granaten suizen! Tegen 6.00 uur wordt het heviger. Naar de kelder! Ook de pastoor en de kapelaans! In sommige afdelingen de H.Absolutie gegeven! Bij ons niet; de kapelaan is zeer rustig; het is een zeer heilig man, ziet het niet zo  donker in. Een ontzettende beschieting is het; ik dacht soms het niet te overleven! Het beukte en knetterde op de ijzeren plaat voor het keldergat aan de buitenkant. Tanks staan achter het huis. Vóór het huis worden Engelsen gesignaleerd. We worden aangemaand tot voorzichtigheid! Het konden verklede Duitsers zijn! Om 8.30 uur nog in de kelder te Communie geweest. We waren toen al vrij!!!!!!

Een hartelijk Te Deum, nog nooit zó dankbaar gebeden!

Om 9.30 uur: Massale Engelse intocht!

Pater Rector en nog een zuster hebben de Engelsen over het kleine bruggetje de weg gewezen door de tuin naar de straat. Ieder van ons ontving een appel! Het was infanterie uit Moergestel; zenders en ontvangers van radio bij zich,(te zien aan de antenne),kleine machinegeweren enz.

De pastoor en de dokter sloten de troep, want ze mochten gisterenavond niet meer terug, hadden een fuif gehad bij de Engelsen en geslapen op een bed!! Hier in Oisterwijk zijn nog veel krijgsgevangenen gemaakt! Dit was niet naar de zin van de Engelsen; ze knalden ze liever neer! Het zijn veel Schotse troepen. Direkt was het Engelse Rode Kruis hier. De  nieuwe brug  in ‘n halve dag gelegd, onder dekking van granaatvuur.

De schade is enorm! Kapel en klooster, pensionaat  en scholen, o.a. de gymzaal veel voltreffers! Een koe in de wei dood geschoten. Ook een varken aangeschoten. Een gedeelte van de stal staat er nog. Nu maken de Engels sprekende zusters zich verdienstelijk . (tot nog toe is het de Duit sprekende zuster Sr.Clementia geweest).

We ontvangen de Engelse vermaning zo  dicht mogelijk  bij of  in de kelder te blijven.  Er  wordt nog veel geschoten door de Duitsers vanuit Udenhout. Gegeten in de kelder.

De nacht doorgebracht in de gang of kelder. Veel geschoten. Vanmorgen H.Mis en H.Communie in de kapel; wij staan in de gangen. De refter schoongemaakt en daar gegeten. Het tocht er erg, want alle ruiten zijn er aan weerskanten uit.

Geweldig transport van tanks en materieel langs de Moergestelse weg.

Zeer interessant! De novicen ruimen alle puin op.

De bevrijding van Oirschot heeft zich aldus toegedragen:

De Heer Dekkers is over het kanaal gezwommen, toen de commandant het hazenpad had gekozen en gezegd, dat op Nazareth alleen oude en zieke zusters zaten. Daarop hield het vuren op! De Engelsen dachten, dat het vol soldaten zat en zouden het kort en klein geschoten hebben!

Dank aan de moedige redder!!!!

Ook hier in Oisterwijk is de kerk zeer gehavend, idem gasthuis . In de boerderij één paard verbrand en één weggelopen en verdronken.

Vannacht de Bosscheweg onder vuur genomen. Vreselijke beschieting . Velen sliepen in de kelder; ik had een ruststoel in de gang veroverd.

In Tilburg is de schade niet groot, het is ook vrij!

Ongeveer 30 N.S.B.-ers (de beweging die steeds met de Duitsers samenwerkte) zijn in Oisterwijk gearresteerd, opgesloten in de fraterschool, tot groot vermaak van Oisterwijk!

Ondertussen is de retraite van de zusters voor de Tijdelijke Professie afgelast al vóór de bevrijding .

Een gezongen H.Mis in de studiezaal van het  pensionaat.  Na de  H.Mis direkte ontruiming van alle scholen. Er komen Engelse troepen, het Engelse Rode Kruis, tandarts enz.

Vandaag is er sprake, dat we morgen naar huis gaan!! Zou het waar zijn? Het is haast te mooi om waar te zijn!

Tegen de avond bevestigend bericht: twee wagens voor 40 zusters en één wagen voor de pakken: de andere zusters lopen wel!

Om 10.00 uur zouden de wagens er zijn; om 12.00 uur pas vertrokken. Eerst de wagen van mulder van Es uit Spoordonk met de pakken, dan de wagens met de zusters. Daarachter de lopende zusters. Het gaat goed! Bij de noodbruggetjes worden sommige zusters wat angstig. Ik heb gedeeltelijk gereden en gedeeltelijk gelopen. Sr.Fidelia moest onderweg even voor een “noodzakelijke boodschap” een huis binnen. De karavaan ging door en was uit het gezicht verdwenen. Ze is-la ter door een Pater, op de fiets, (Sr.Fidelia op de fiets), geduwd door de Pater, teruggebracht!
De intocht in Oirschot had veel bekijks’. Overal zag je kapotte huizen. We kwamen langs de puinhopen van de kerk!
Een hartelijke ontvangst wachtte ons in het Moederhuis.
Wat hebben we elkaar veel te vertellen! Alles was in gereedheid gebracht, cel geveegd, bed gedekt enz.! Alle ruiten- zijn stuk, alleen keuken, refter, recreatiezaal en naaikamer goed.
In de recreatie- en naaikamer slapen de “Hofdames”.
Het is mij een raadsel, hoe de achtergebleven zusters dat allemaal in zulk een korte tijd hebben klaargespeeld.
Enkele zusters zijn in Oisterwijk gebleven voor het werk.
Sr.Clementine ziet er ellendig slecht uit!
Hè fijn! We zijn weer thuis!!

Heerlijk geslapen, eigenlijk verslapen!
Om 7.30 uur H.Mis en H.Communie in het bidkoor. Daarna ontbijt en dan getijden lezen. Alles is zoek geraakt en ieder gaat op “jacht” naar de eigen spulletjes. Het is natuurlijk recreatiedag! Ik ben met Mère-Vicaire naar de Kweekschool geweest en we hebben ‘n gesprek gehad (ik heb vooral geluisterd) met een Engelse dokter, een Schot, zeer interessant . Hij heeft goede raad voor de zieke benen van Sr.Simonetta.