´t Begint hier met het bericht dat we ´s avonds om half 10 binnen moeten zijn. Groote colonnes passeren, maar nu ook enkelen per fiets of per wagen, kennelijk niet van Duitschen oorsprong. ´t Is ´n vlucht, Brussel is gevallen! Wat worden we optimistisch en wat gaat het snel! We zijn zóó vrij. We behoeven geen maatregelen te nemen, ´t is voorbij vóór we ´t weten. De geruchten komen, dat de Amerikanen onze grens bereikt hebben. ´t Lijkt niet onmogelijk, maar we twijfelen nog, omdat we nog gaaf en licht materiaal terug zien komen. Waar is dan ´t zware en in de strijd geweest zijnde wapen? Gaat het zoo snel, dat ze alles moeten achterlaten? En waar blijven dan de Amerikaanse vliegtuigen? Om 10 uur geeft de radio het verheugende nieuws, dat ze inderdaad de grens gepasseerd zijn. Hoerah, hoerah, we drinken er een borrel op: Wat nu? Omstreeks 12 uur ’s nachts komt infanterie voorbij, zeer luidruchtig, half dronken. Ze worden iets verder door vrachtauto’s meegenomen.
Amerikanen komen!
